Mijn poëziealbum

Bij het opruimen van de zolder kwam ik laatst mijn poëzie-album tegen.  Inmiddels is het bijna 30 jaar geleden dat er voor het laatst in werd geschreven. Ik vind het leuk om er in terug te kijken. Lieve gedichtjes, mooie versjes, een rijmpje speciaal voor mij door mijn vader gemaakt over de zomervakantie van dat jaar.

Fijn dat ook mijn opa en oma en opoe er in hebben geschreven. Dat zijn mooie herinneringen nu ze er niet meer zijn. Het idee dat iemand een gedichtje voor je heeft gemaakt en daar plaatjes bij heeft gezocht, speciaal voor jou.

Zelf vond ik het altijd heel spannend om in het poëziealbum van een ander te schrijven, want het moest wel heel netjes. Mijn moeder tekende lijntjes voor met potlood, zodat ik netjes recht op de lijn kon schrijven en later gumde ze dat dan weer uit. En dan het leukste.. plaatjes uitzoeken, knippen en plakken.
Mijn leukste versje gaat over een duizendpoot die ontevreden is...geschreven door de juf van de kleuterschool...ik kan hem nog zo opzeggen..